Παρουσιάστηκε την Παρασκευή 4 Ιουνίου το «Στρατηγικό Σχέδιο για το branding & marketing του Επώνυμου Ελληνικού Κρασιού». Ειδικά για τις αγορές του εξωτερικού, όπως γνωστοποίησε η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ), το Στρατηγικό Σχέδιο προτείνει την υλοποίηση καμπάνιας με σλόγκαν «New Wines of Greece», με στόχο τη δημιουργία μία εικόνας αξίας για το ελληνικό κρασί και την αύξηση της μέσης τιμής πώλησης των ελληνικών εμφιαλωμένων κρασιών. Στην παρούσα όμως φάση δεν πρέπει να περισσεύει ούτε η αισιοδοξία αλλά πολύ περισσότερο η υποκρισία.
Τα τελευταία 20 χρόνια η ανάπτυξη της αμπελοκαλλιέργειας, της οινοποίησης και τυποποίησης εμφιαλωμένου κρασιού στην χώρα μας υπήρξε ραγδαία.
Η εμφάνιση νέων οινοποιείων , οι καταρτισμένοι οινολόγοι που σε πολλές περιπτώσεις ανέδειξαν νέες αμπελουργικές ζώνες πέρα των παραδοσιακών, οι πολλές νέες ετικέτες και η εμφάνιση φυτεύσεων νέων ποικιλιών πέρα των κλασσικών είναι μερικά από τα στοιχεία που συνομολογούν στην ανάπτυξη που συνετελέστει όλα αυτά τα χρόνια. Δυστυχώς όμως δεν προέβλεψε κανείς να ασχοληθεί συστηματικά με την προώθηση αυτής της «αλλαγής». Ακόμα και αυτή γινόταν με την προσωπική φροντίδα των παραγωγών, των διακινητών , ανθρώπων της εστίασης και των ανάλογων μέσων ενημέρωσης (περιοδικών και ειδικών εκπομπών). Επειδή λοιπόν αυτό γινόταν χωρίς βασικό σχεδιασμό αρκετές φόρες το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν ήταν το επιθυμητό αλλά μας γύριζε δεκαετίες πίσω.
Δύο δεκαετίες μετά, υπάρχει ήδη παγιωμένη άποψη σε μεγάλη μερίδα καταναλωτών ότι το ελληνικό εμφιαλωμένο κρασί είναι ακριβό όχι μόνο σε σχέση με την ποιότητα του αλλά και σε σχέση με τα εισαγόμενα κρασιά και δεύτερο και πιο ανησυχητικό ότι απευθύνεται σε λίγους και ειδικούς. Ειδικότερα για την παρουσία του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό παρόλο που κάποιοι μπορούν να με χαρακτηρίσουν υπερβολικό «το άλλο ανέκδοτο με το τοτό το ξέρετε». Η σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία μας οφείλετε στο ότι οι μεγάλοι παίκτες στην πραγματικότητα δεν θέλουν τους μικρούς στα πόδια τους και οι ελληνικές ετικέτες του εξωτερικού βρίσκονται συνήθως στα αντίστοιχα ελληνικά εστιατόρια. Τα παραπάνω δεν τα παραβλέπει ούτε το «στρατηγικό σχέδιο» στις 200 και πλέον σελίδες του γίνεται απλά η διαπίστωση ότι το μη τυποποιημένο - ανώνυμο κρασί (χύμα) καταλαμβάνει το 50% της αγοράς (μάλλον αισιόδοξο ποσοστό). Στην φράση ανώνυμο θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση αυτό το κρασί δεν έχει προέλθει από κάποιο οινοποιείο; !!!
Για τις εξαγωγές απλά μας πληροφορεί ότι καταλαμβάνουμε το εκπληκτικό 0,32% της παγκόσμιας αγοράς. Είναι θετικό φυσικά που υπάρχει πια αυτό το σχέδιο, γιατί από μόνο του γίνεται σημείο αναφοράς. Από την άλλη έχουμε ακόμα μια άσκηση επί χαρτού με άρωμα «Ελλάδας». Διαπιστώσεις, καταγραφή επιτυχημένων project του εξωτερικού (μόνο που αυτά ξεκίνησαν δεκαετίες πριν και σε περιόδους παχεών αγελάδων), copy-paste ακαδημαϊκών τρόπων οργάνωσης σημείων πώλησης και προώθησης προϊόντος και υπηρεσιών σε σχέση με αυτό, πολιτική ίσων αποστάσεων χωρίς ευρηματικότητα και όραμα. Αναφορά μέχρι και για την βοήθεια που μπορεί να προσφέρει ένα επάγγελμα που έχει λοιδορηθεί αρκετά στην Ελλάδα αυτό του οινοχόου (sommelier), την στιγμή που επίσημα δεν έχει αναγνωριστεί από την ελληνική πολιτεία. Θα περίμενα αυτή τη δύσκολη οικονομική περίοδο να είμαστε πιο τολμηροί να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη και τις παραλείψεις μας και με μεγαλύτερο πάθος και δημιουργικότητα να διορθώνουμε και να χτίζουμε και όχι για άλλη μια φορά να κρύψουμε τις ακαθαρσίες κάτω από το χαλί. Διότι θα περάσουν οι δεκαετίες και θα αντιληφθούμε έκπληκτοι ως συνήθως ότι η κατανάλωση του ελληνικού κρασιού έχει ως μονάδα μέτρησης την καράφα και όχι την φιάλη (για άλλη μια φορά).
Αν έχετε την δύναμη διαβάστε το «Στρατηγικό Σχέδιο για το branding & marketing του Επώνυμου Ελληνικού Κρασιού» στον παρακάτω σύνδεσμο.
http://www.agrotypos.gr/images/stories/file/listespinakes/sxediokrasilow.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου