Η αβάσταχτη ελαφρότητα μιας Gourmet βραδιάς

Η βραδιά της απονομής των βραβείων Gourmet που οργάνωσε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η εφημερίδα Ελευθεροτυπία μπορεί να χαρακτηριστεί από μιά αβασταχτή οργανωτική ελαφρότητα. Το Ballroom του Athenaeum Intercontinental γέμισε από νωρίς με κόσμο της εστίασης και της γαστρονομικής δημοσιογραφίας (άραγε που γράφουν όλοι αυτοί;). Αρχικά το δείπνο ξεκίνησε έγκαιρα αφού τα ορεκτικά ένα πλατώ διαφόρων κρύων ορεκτικών (σολωμός, αυγοτάραχο, φουαγκρά, αλλαντικά) ήταν ήδη σερβιρισμένα πάνω στο τραπέζι μαζί και ο λευκός αφρώδης οίνος Velvet Blanc 2002 CAIR , η εκλεπτισμένη αισθητική του gourmet μάλλον δεν ήταν καλεσμένη στην εκδήλωση σκέφτηκαν αρκετοί. Το δείπνο συνεχίστηκε , παρόλο το αρχικό σοκ , κατά τη διάρκεια της απονομής των βραβείων με ρύθμους χέλωνας, χωρίς να είναι κάτι εξεζητημένο, μπορεί να χαρακτηριστεί προσεγμένο και νόστιμο για τα δέδομένα της “βιομηχανοποιημένης” εστίασης όχι όμως για μια βραδιά βράβευσης των καλύτερων εστιατορίων. Λαβράκι και καλαμάρι (με το μελάνι του) με ραβιόλι μαραθόριζας και ψητές πιπεριές, με μπίρα Fischer Pilsner (ο χορηγός έκανε το θαύμα του). Το κύριο πιάτο ήταν Σέλα από αρνάκι με καπνιστή μελιτζάνα και μανιτάρια σε χυμό δενδρολίβανου, το οποίο συνοδεύτηκε από Semeli Nemea Reserve 2005. Ενώ το επιδόρπιο, ήταν Ζεστή τάρτα σοκολάτας με παγωτό σοκολάτα, που συνοδεύτηκε με Vinsanto Μπουτάρη , οι σκόρπιες άδειες καρέκλες προφανώς προσκεκλήμενων που δεν εμφανίστηκαν έδωσε την δυνατότητα σε κάποιους να φάνε παραπάνω από ένα . Η επιλόγη των “ Σπείρα – Σπείρα” χωρίς αυτό να είναι μομφή για το ταλέντο τους δεν ήταν και οι πιο ιδανική , άσματα του τύπου “ είμαστε χοντροί και τρώμε όλο μας το φαί” με έκανε προς στιγμή να χλωμιάσω και να αναρωτηθώ λες να είναι guest star προσκεκλημένος ο Βας-Βας ο Παρασκευάς.Οι διακρίσεις και οι επιλογές σε αρκετές περίπτωσεις ανέδειξαν νέα μέρη (διάκριση ιταλικής κουζίνας το Nonna Pina στην περιοχή της Δαφνής) ιδίως για την πολύπαθη γαστρονομική Αθήνα . Για δεύτερη χρονιά μαζί με τα Αθηναϊκά βραβεύτηκαν και εστιατόρια της Κρήτης (ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη μέρη σε αυτό τον τόπο που σώζουν την τιμή της γευστικής απλότητας) . Μάλιστα η χαρά μου ήταν μεγαλύτερη αφού ανάμεσά τους βρίσκονταν μέρη που έχω επισκεφθεί: Ο Μαΐστρος ( Ρέθυμνο), Το Μεράστρι (Ηράκλειο), το Ελιά + Δυόσμος (Σκαλάνι Ηρακλείου) και το Όφου Τω Λω (Μαρουλάς Ρεθύμνου). Η βράβευση για την Αθήνα με κούρασε άλλα και με προβλημάτισε δεν υπήρξε βραβείο για βραβείο από αυτά που πολλοί αποκαλούν πρωτοκλασάτα που να μην το αποσπάσει το βραβευμένο με 2 αστέρια michelin εστιατόριο “Σπονδή” καλό για το ιδιοκτήτη και τους συνεργάτες του αλλά από την άλλη υπάρχει τόση πενία στη γαστιμαργική πρωτεύουσα ; το μοναδικό βραβείο που δεν κέρδισε ήταν το βραβείο λίστας μπύρας που το κέρδισε η μπυραρία Brau Haus. Μου άρεσε που για ακόμη μια φορά δόθηκαν και βραβεία λιγότερο συμβατικά με την γαστρονομία άλλα επίσης ουσιαστικά , για το ελληνικό βιβλίο γαστρονομίας στο εδεσματολόγιον των Βλάχων της Έφης Γρηγοριάδου και για ξένο βιβλίο γαστρονομίας τα γαστριμαργικά ανάλεκτα του κυρίου Scott μεταφρασμένο από την Κατερίνα Σχοινά και στο ελληνικό τυποποιημένο προϊόν ντοματοπολτός Σαντορίνης Santo.
Κατά την έξοδο όμορφες παρουσίες εκπροσωπόντας την εταιρεία Ελαίς έδιναν δύο δείγματα λαδιού Altis σε καλαίσθητη συσκευασία. Αναρωτιέμαι μπας και ήθελαν να μας “λαδώσουν”.